Lifestyles lijken het tegendeel te representeren van de uniformering die tot op zekere hoogte een nevenverschijnsel van elke vorm van institutionalisering is. Ze grijpen aan bij de vraagzijde van de markt. ‘Lifestyles’ zijn ‘hot’: het zijn aan het eind van de jaren negentig populair geworden, dikwijls psychologisch onderbouwde constructies waarin persoonlijke voorkeuren en karaktereigenschappen worden samengevat in een aantal specifieke persoonlijkheidsgroepen, van ‘postmaterialistische idealist’ tot ‘hedonist’. Deze groepen worden vervolgens tot onderwerp gemaakt van gerichte publiciteits- en marketingcampagnes die inspelen op hun karakteristieke behoeften en preferenties. Meestal wordt verband gelegd tussen deze preferenties en een speciaal daarvoor ontwikkeld aanbod aan consumptiegoederen; soms lijkt deze relatie zich te beperken tot de retoriek van reclame en werving, waarachter dan een gebruikelijke massaproduct schuilgaat, soms worden pogingen ondernomen daadwerkelijk voor de doelgroep ontwikkelde concepten te ontwikkelen. De ‘lifestyle’-georiënteerde denktrant veronderstelt welvarende consumenten die naar believen kunnen kiezen uit een omvangrijk aanbod. Op deze markt is het voor aanbieders van belang de consument te verleiden en daarbij speelt de specificiteit van het de ‘lifestyle’ een belangrijke rol. Ook in de architectuur en stedenbouw is een ‘lifestyle’-gedomineerd segment ontstaan. Dat bevindt zich voornamelijk op het gebied van het wonen, het recreëren en vormen van winkelen die zich nadrukkelijk op de individuele consument richten en zo in staat zijn diens levenswijze aan te spreken. De manier waarop ‘lifestyles’ in verband worden gebracht met concrete architectonische en stedenbouwkundige voorstellingen is een onderwerp dat aandacht krijgt in een of meer onderzoeksprojecten.